Hoogfrequent lastechniek is gebaseerd op het diëlektrisch verwarmen van het te lassen materiaal. Diëlektrische verwarming treedt op wanneer een elektrisch slecht geleidend materiaal met polaire moleculen in een wisselend elektrisch veld wordt ingebracht. Polaire moleculen zijn moleculen waarvan de positieve en negatieve lading niet samen vallen, deze moleculen hebben een dipoolmoment. Bij aanleg van uitwendig elektrisch veld proberen polaire moleculen zich te oriënteren op het aangelegde veld. Bij een wisselend elektrisch veld proberen de elektrische ladingen in het materiaal de richtingsveranderingen van het elektrische veld te volgen.
Hierdoor ontstaat een soort wrijving tussen de moleculen die na-ijlen t.o.v. het aangelegde veld. Deze wrijving zorgt voor een interne warmte ontwikkeling.
Bij Hoogfrequent lastechniek worden de te lassen kunststof materialen tussen twee metalen platen (elektroden) geplaatst, waarna hoogfrequent spanning (27MHz) op de elektroden wordt aangesloten. De moleculen in de te lassen kunststof materialen worden in trilling gebracht, daardoor verwarmd om vervolgens te smelten. Door twee lagen kunststof tegelijkertijd in het Hoogfrequent veld te brengen en ze op elkaar samen te persen, zullen de lagen met elkaar versmelten en zal een sterke lasverbinding gevormd worden.
Sommige kunststoffen warmen in een Hoogfrequent veld beter op dan andere kunststoffen, en zijn daardoor beter geschikt voor Hoogfrequent lassen. Dit heeft te maken met de mate waarin de moleculen van de kunststof zich in trilling laten brengen door het Hoogfrequent veld. Dit geeft men aan met de verliesfactor van de kunststof. Hoe hoger de verliesfactor van de kunststof, hoe gemakkelijker de kunststof Hoogfrequent te lassen is. Bijzonder goed te lassen zijn thermoplastische kunststoffen als:
Deze materialen worden dan ook bij uitstek met Hoogfrequent lasmachines gelast. Veel minder goed of slecht Hoogfrequent lasbaar zijn bijvoorbeeld PE, PP en diverse harde kunststoffen.
Aandachtspunten:
